พระวิษณุ ประติมากรรมนูนสูงรูปพระวิษณุหิน 2 กร ประทับยืนสมภังค์ (ยืนตรง) พระเศียรชำรุดแต่มีแผ่นหลังที่มีร่องรอยศิรจักร พระหัตถ์ขวาทรงถือก้อนดิน (ธรณี) พระหัตถ์ซ้ายทรงคทา ทรงโธตียาวลงมาถึงข้อพระบาทขมวดเป็นปมอยู่ใต้พระนาภี คาดผ้าที่พระโสณีห้อยเป็นวงโค้ง มีชายผ้าห้อยด้านหน้า
ขนาด (ซม.) ส. 31 ฐก. 13 หนา 6 ทำจากหิน
นายเนียม ประจันพล อายุ 87 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 71 หมู่ที่ 15 บ้านราชพฤกษ์ ต.เสาเภา อ.สิชล จ.นครศรีธรรมราช พบเทวรูปพระวิษณุที่โบราณสถานเขาคา บริเวณโบราณสถานหมายเลข 4 (ประมาณ 50 ปีมาแล้ว) และได้นำมาเก็บรักษาไว้ที่บ้านตน ต่อมาได้มอบให้สำนักศิลปากรที่ 14 นครศรีธรรมราช เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2558 และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช ได้รับมอบเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2558 ปัจจุบันถูกจัดเก็บ ณ ห้องทะเบียน/ตู้เหล็ก/ชั้น 3 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช ครั้งที่ค้นพบพระวิษณุได้ฝันว่า “มีคนมาบอกให้ไปบนเขาคา และจะมีของอยู่ตรงนั้น” ในฝันมีคนมาบอกว่า “ให้ไปนำพระวิษณุมาไว้ เดินขึ้นไปจะอยู่บริเวณเชิงเขาหลังโรงเรียนวัดสวนศิขรบรรพต ให้รีบไปนำมามาไว้เดี๋ยวนานไปจะมีการทับถมของดิน ของจะหายไป” หลังตื่นเช้ามานายเนียม ประจันพลได้ไปตามคำที่คนในฝันบอก ปรากฎว่า เดินขึ้นไปบนเชิงเขาก็พบกับ พระวิษณุตั้งอยู่ตรงตามที่คนในฝันบอก มีคนเดินขึ้นไปมากมายแต่ไม่พบ เมื่อนายเนียม ปนะจันพลเดินขึ้นไปกลับพบ พบปี พ.ศ. 2537-2538 โดยประมาณ หลังโรงเรียนวัดสวนศิขรบรรพต บริเวณเชิงเขาด้านหลัง เนื่องจากบริเวณนั้นเคยมีดินสไลด์มาจากเนินหมาย 2 บนเขาคา ตอนพบครั้งแรกเข้าใจว่า สิ่งที่พบคือพระพุทธรูปเศียรขาดกำลังจะนำไปต่อให้สมบูรณ์ เนื่องจากความเชื่อโบราณไม่ให้นำพระเศียรขาดมาไว้ที่บ้าน แต่นายจำรัส เพชรทับทราบข่าวจึงได้ให้ข้อมูลว่า นี้ไม่ใช่พระพุทธรูปแต่คือพระวิษณุ อย่านำไปต่อ นายเนียม ประจันพลจึงนำมาเก็บไว้ที่บ้าน หลังจากนั้นสำนักศิลปากรที่ 14 นครศรีธรรมราชลงพื้นที่มาตรวจสอบและยืนยันว่านี้คือ พระวิษณุจริง อายุราวศตวรรษที่ 12-13 ประมาณ 1,400 ปี ต่อมานายเนียม ประจันพลได้ถวายแด่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ปัจจุบันถูกจัดเก็บที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช
นายเนียม ประจันพล
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช
พระลากวัดเขาน้อย
เป็นพระพุทธรูปยืนอุ้มบาตร เนื้อทองสำริด ความสูงประมาณ 1 เมตรเศษ พุทธศิลป์งดงามยิ่ง พระพักต์เป็นศิลปะจีน ส่วนหางของพระขนงและพระเนตรทั้งสองข้างยกสูงขึ้น พุทธลักษณะของพระลากวัดเขาน้อยคือ เป็นพระพุทธรูปยืนอุ้มบาตร เนื้อทองสำริด ความสูงประมาณหนึ่งเมตรเศษพุทธศิลป์งดงามยิ่ง พระพักตร์เป็นศิลปะจีน ส่วนหางของพระขนงและพระเนตรทั้งสองข้างจะยกสูงขึ้น พระโอษมีสีแดง เมื่อถึงช่วงประเพณีชักพระของทุกปีชาวบ้านจะอัญเชิญพระลากวัดเขาน้อยขึ้นเรือพนมพระเพื่อให้ชาวบ้านสักการะบูชา
กลองมโหระทึก
“ลักษณะเฉพาะของกลองมโหระทึก” กลองมโหระทึก เป็นกลองชนิดหนึ่งที่ใช้ประกอบพิธีกรรมทางความเชื่อมีอายุประมาณ 2000-3000 ปี ลักษณะรูปร่างคล้ายทรงกระบอก ส่วนหน้ากลองและฐานนั้นผายออก มีด้านหนึ่งเป็นแผ่นเรียบซึ่งเป็นส่วนของหน้ากลอง ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นส่วนฐานเป็นรูปกรวยและกลวง ทำจากโลหะสำริดซึ่งผสมด้วยทองแดง ดีบุก และตะกั่วกลองมโหระทึกรูปแบบนี้พบมากในวัฒนธรรมดองซอน ซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่เจริญอยู่ทางตอนเหนือของประเทศเวียดนาม ในช่วงสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย และทางตอนใต้ของประเทศจีน เหตุที่เรียกกลองรูปแบบนี้ว่า “กลองดองซอน” เพราะมีการค้นพบกลองรูปแบบนี้เป็นจำนวนมากที่แหล่งโบราณคดีดองซอน หรือ ด่งเซิน ในประเทศเวียดนาม สำหรับกลองมโหระทึกที่ถูกค้นพบที่บ้านเทพราชแห่งนี้มีแค่ส่วนของหน้ากลองที่เป็นแผ่นเรียบ หน้ากลองตกแต่งด้วยลายพระอาทิตย์สาดแสงสบแฉก ถัดไปเป็นลายเรขาคณิต (ขีดและวงกลมสลับกัน และเป็นวงกลมลวดลายคล้ายประแจจีนที่เชื่อมต่อกันไปโดยรอบวง) และลายนกบิน สภาพยังคงสมบูรณ์ แม้จะมีบางส่วนถูกรถไถทำลายไปบ้าง เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 52 ซม.
