จากหลักฐานที่ปรากฏจึงสามารถกำหนดรูปแบบการสร้างเจดีย์องค์นี้ได้ 2 สมัย คือ สมัยแรก สร้างรูปแบบเจดีย์เป็นทรงโอคว่ำตั้งอยู่บนฐานเขียงสูง โดยฐานเจดีย์มีความกว้างประมาณ 150 เซนติเมตร ฐานเขียงมีความสูง 50 เซฯติเมตร ต่อด้วยชั้นอิฐบัวและขุดฐานบัวประกอบท้องไม้ประดับลูกแก้วสองเส้น ถัดขึ้นไปเป็นแนวอิฐลดหลั่นกันสามชั้นรองรับองค์ระฆังทรงโอคว่ำ ถัดขึ้นไปเป็นบัลลังก์ และแกนฉัตรไม่ประดับเสาหาน โดยบัลลังก์และแกนฉัตรที่กล่าวอ้างนี้เป็นชั้นเดียวกัน ทำด้วยดินเผา ได้พบข้างเจดีย์ก่อนการขุดค้น เหนือแกนฉัตรเป็นส่วนยอดแบบปล้องไฉน โดยปล้อง”ฉนมีลักษณะซ้อนกันอย่างองค์เจีย์พระบรมธาตุเจดีย์นครศรีธรรมราช เนื่องจากพบชิ้นส่วนอิฐรูปโค้งที่สามารถนำมาประกอบเข้าเป็นวงสำหรับซ้อนชั้นได้ จากการจำลองรูปแบบสมบูรณ์ได้ประมาณความสูงของเจดีย์องค์นี้ไว้ประมาณ 320 เซนติเมตร จากรูปแบบของเจดีย์องค์นี้ในสมัยแรกน่าจะสร้างขึ้นโดยอาศัยรูปแบบของกลุ่มเจดีย์รายรอบองค์พระบรมธาตุนครศรีธรรมราช ซึ่งได้รับการบูรณะประมาณพุทธศตวรรษที่ 19-20 แต่รูปแบบขององค์ระฆังที่เพรียวขึ้นแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของศิลปะอยุทธาตอนกลางแล้ว จึงกำหนดอายุเจดีย์ในสมัยแรกประมาณพุทธศตวรรษที่ 21-22 สมัยที่สอง มีการขยายขนาดของเจดีย์จึงพบการก่ออิฐประกบผิวองค์เจดีย์ในสมัยแรก หนาด้านละประมาณ 20 เซนติเมตร มีผลให้ฐานเจดีย์ขยายขนาดเป็นด้านละ 190 เซฯติเมตร แต่เนื่องจากหลักฐานในสมัยนี้พังทลายไปเกือบหมดจึงไม่สามารถสันนิษฐานรูปแบบองค์เจดีย์ในสมัยนี้ได้